Przede wszystkim moment wejścia do kościoła. Od zawsze marzyłam o tym, żeby to tata poprowadził mnie do ołtarza. Nie chcę również błogosławieństwa rodziców w domu, bo z założenia do kościoła będziemy wyjeżdżać z hotelu i co najważniejsze OSOBNO. Dopiero zobaczymy się przy ołtarzu pierwszy raz tego dnia. Sama droga do czekającego na mnie K. będzie pewnie trudna, może przez głowę przejdzie mi myśl "masz ostatnią szansę ucieczki.. teraz albo nigdy" ale świadomość, że tata prowadzi mnie na "zgubę" i jestem ze mną w tej chwili i oddaje mnie mężczyźnie, który odtąd będzie tym najważniejszym na pewno mnie wzruszy.
Do takich "wow" pomysłów dokładam również naszą własną przysięgę ( bonus do tej standardowej ). Ale za każdym razem kiedy oglądam filmiki na których para próbuje ją sobie powiedzieć łzy cisną mi się od oczu jak szalone. I zastanawiam się " Jak ja to zrobię??" ...
Szukam też alternatywy dla podziękowania rodzicom, bo jestem świadoma tego, że nie wyduszę z siebie ani słowa i w którymś momencie znów wyjdzie ze mnie beksa ( a makijaż na weselu rzecz święta! :D ) .
Kolejnym punktem "wow" będzie mój prezent dla K. (póki co ściśle tajny). I kolejny raz mój makijaż zostanie poddany ciężkiej próbie.. skąd to wiem? Bo nie ma takiej siły, która nas obojga przed tym uchroni.
Od jakiegoś czasu namiętnie oglądam teledyski ślubne i ślimtam przy nich jak małe dziecko.. Co mnie wzrusza? Sama nie wiem. Może emocje, które temu wszystkiemu towarzyszą, może ludzie tak bardzo w sobie zakochani?
Wiem jedno.. Beksa ze mnie niezła i jak nie zaliczę ataku płaczu to nie będę sobą. Taka już jestem.
Słyszałam, że płacz przed ślubem jest bardzo wskazany. Podobno wróżymy sobie, że po ślubie nie będzie już powodów do łez, a wszystkie dni przepełnione będą radością. A czy płacz podczas ślubu i wesela ( razy kilka) coś wróży? Chyba tylko miękki charakter Pani Młodej :D
0 komentarze:
Prześlij komentarz